Michalina Hendrys - Sny Lucidy

Autoportret  

Do stworzenia pracy wykorzystałam technikę wielootworkową. Zaprojektowałam specjalny aparat i wymienne matryce, z których później stworzyłam książkę. Udało mi się wypracować rozmieszczenie otworków w tak precyzyjny sposób, by ich zagęszczenie tworzyło jaśniejsze i ciemniejsze partie obrazu. Poprzez bardziej lub mniej nakładające się multiplikacje. Projekt złożyłam z wielu prostokątów, każdy z nich jest skanem w skali 1 : 1 papieru fotograficznego. Montaż zastosowałam jedynie w czerniach, czyli poza właściwym obrazem. Po to, aby połączyć fragmenty obrazu naświetlane w różny sposób. Istotny był dla mnie proces powstawania pracy; czasochłonne dziurkowanie matryc, naświetlanie, wywoływanie i składanie było dla mnie jak wdrapywanie się na wielką górę, krok po kroku. Wybrałam Matterhorn, który jest uważany za najpiękniejszą górę świata, ponieważ jest to góra symbol, ikona ukazująca naturę jako piękną i niebezpieczną jednocześnie. Praca ta jest poszukiwaniem własnej drogi w życiu i sztuce, próbą wtopienia się w naturę, z którą jestem mocno związana, jest to mój autoportret.

Odpodobnienie

Projekt został wykonany w technice wielootworowej. Zależało mi na tym, by rozmieszczenie otworków nie służyło jedynie uzyskaniu multiplikacji, ale było kluczowe w procesie konstrukcji obrazu. Udało mi się wypracować rozmieszczenie otworków w tak precyzyjny sposób, by ich zagęszczenie tworzyło jaśniejsze i ciemniejsze partie obrazu. Poprzez bardziej lub mniej nakładające się multiplikacje. Obraz należy oglądać na dwa sposoby: z daleka przedstawia mój portret, z bliska zaś ujawnia kilkaset autoportretów, które go tworzą. Projekt jest dyptykiem, składa się z dwóch portretów: w negatywie i pozytywie. Pierwszy złożony jest z oryginalnych negatywów papierowych, drugi jest wykonanymi z nich stykówkami na papierze barytowym. Portret negatywowy jest „surowy”, natomiast pozytywowy został skorygowany tonalnie w trakcie tworzenia stykówek. Fragmentaryczność wynika z technicznych cech fotografii otworkowej. Ponieważ praca jest większa niż moja twarz, a ma się składać właśnie z moich podobizn, naświetlanie musiało odbywać się partiami. Portret ten jest moją podobizną, jednak poprzez modułowość oraz walory fotografii wielootworkowej burzy to podobieństwo. Sytuuje się gdzieś pomiędzy identycznością a odmiennością, między podobieństwem a odpodobnieniem.

Niebo zimowe

Niebo zimowe jest próbą wykorzystania techniki otworkowej, a dokładnie kamer wielootworowych w celu stworzenia osobliwego portretu rodzinnego. Otworki rozmieszczone zostały tak, by powstałe dzięki nim obrazy tworzyły poszczególne gwiazdozbiory. Chciałam wykorzystać cechy kamer wielootworkowych w taki sposób, by nie służyły jedynie prostej multiplikacji obrazu, lecz pełniły istotną rolę w projekcie. Sfotografowałam bliskie mi osoby, każda z nich tworzy własną konstelację.

Illuminated Nature

Projekt jest serią 5 slajdów, wykonanych zimą w Bieszczadach. Oscyluje on na granicy fotografii dwu- i trójwymiarowej. Poddany wielogodzinnemu precyzyjnemu dziurkowaniu zyskał nową formę. Nakłucia wykonane od spodu lekko uwypuklają wierzch papieru. Oświetlone pod kątem, tworzą multiplikacje, nadając śniegowi migotliwy pobłysk oraz tworząc grę światłocieni. Trójwymiarowość świata jest ukryta w fotografii. Staram się przełamać tę barierę i ożywić płaski obraz, uwydatniając piękno natury.

Michalina Hendrys