JAGIELSKI - ZARYS
27 maja 2020

 JAGIELSKI - ZARYS                                                                                                                                                        Wystawa rzeźb Jacka Jagielskiego w Galerii Muzeum S. Staszica w Pile.                                                                                                                                                                                        Od 25 maja 2020 indywidualne oprowadzanie po wystawie, po telefonicznym uzgodnieniu terminu (Muzeum Staszica 67 213 15 67).                                                                                                                    Poniedziałek - piątek godz. 9.00 - 15.30, sobota godz. 10.30 - 15.30

Calvino poszukuje obrazów lekkości, które „niweczą każdy ciężar”. Ten aspekt niweczenia, ta znamienna optyka postrzegania świata sytuuje się bardzo blisko intencji sztuki dzisiejszej. Poprzez filtr takiej optyki rzeczy świata uwolnione zostają z ram swojej substancjonalności i przemienione w zjawiska: budowane są często z „lekkich” jakości granicznych, z procesów transgresji, ze styku niepodobnych do siebie jakości (np. kamień i ptasie pióro), wreszcie raczej z napomknięć o rzeczach niż z samych rzeczy. Nadto pojawieniom się różnych wątków często towarzyszą działania niweczące, demontujące ciężar ich znaczenia. Bywa też, że tkanką utworów są stany nieuchwytne, np. wywołane światłem, przezroczystością, odblaskiem, a więc materią skłonną do zmiany zachowań: do przemieszczeń, zaników i ponownych pojawień w innych miejscach i innym czasie.

Wszystko to sprawia, że ontologia tego, co postrzegamy, staje się niejasna: składa się
z przypuszczeń, supozycji, przeczuć, ze wzrostu i zaniku niepewnych oczekiwań, z marzeń
o bliskości rzeczy, ale także ze zgody na ich nieobecność, lub obecność wątpliwą.
W terminach gramatyki angielskiej byłaby to ontologia ufundowana w trybie Subjunctive,
z jego „jak gdyby”, wsparta na ruchomych terytoriach i rozstępach między nimi, nieuchwytna, niedecyzyjna, nieosiągalna.

Nieosiągalność jest łagodną postacią nieobecności – tej, która rozczepia jedność bytu
i prowadzi ku lekkości. Artyści, świadomi tej przemiany, która dokonuje się w samym rdzeniu kultury, poruszają się na takich właśnie terytoriach, gdzie prawo grawitacji niejako samo powstrzymuje siłę swego władztwa, i gdzie mnożą się bramy otwarć dla bytów nieoczekiwanych.

Takie byty wywołuje swoją sztuką Jacek Jagielski: swoimi pracami przemienia naturę miejsc i rzeczy. Artysta konstruuje utwory z materii prostych w swej oczywistości – kamieni, desek, piór, papieru. Ale wprowadza te elementy w sytuacje „lotne”: obiekty trwają w napięciu, gotowości do ruchu, w naprężeniu, na granicy praw fizyki w sytuacjach nie do końca rozpoznawalnych.

Alicja Kępińska