Wojciech Ulman

Wystawy

Działania w założonej przez jej wieloletniego kierownika, profesora Witolda Przymuszałę, II Pracownii fotografii, od zawsze nastawione były na doskonalenie warsztatu fotografii srebrowej - w każdym jej aspekcie: od prawidłowej ekspozycji po idealne odbitki. Od kilku lat, wraz ze zmianami w metodach fotograficznego obrazowania, pracownia, pozostając miejscem wspólnych działań, ewoluuje w kierunku miejsca twórczych eksperymentów. Odkąd większość studentów podejmuje naukę fotografii bez znajomości procesów analogowych, pracownia daje możliwość nie tylko poznania tych metod, ale często umożliwia studentom znalezienie się w roli pionierów fotografii - poprzez doświadczenia bliskie rysunkom fotogenicznym Talbota, czy zjawisku camera obscura.

„Dawny instrument muzyczny wymaga od muzyka szczerości” - powiedziała niedawno jedna z pianistek szopenowskich o fortepianie Erarda z 1849 roku. Choć dawne metody obrazowania piętrzą dziś liczne trudności warsztatowe i wątpliwy wydaje się sens stosowania ich współcześnie, prace realizowane dziś w II Pracowni fotografii UAP pokazują, że procesy te mogą stanowić rodzaj nowego doświadczenia - pobudzającego do szerszego myślenia o „zdejmowaniu obrazów z natury” (Talbot), eksperymentowania z niezwykłym (a jednak!) medium czy badania jego możliwości, w miejsce łatwego naśladownictwa albo stylizacji.

Wystawa Poza programem prezentuje wybrane prace studentów pierwszego roku, będące próbą penetracji możliwości fotografii jako medium o autonomicznym rodowodzie, a przede wszystkim fascynującym zjawisku. Sądzę, że stanowić może zaskakujące urzeczywistnienie słów Edgara Allana Poe’go, wypowiedzianych na temat fotografii w 1840 roku, czyli rok po jej ogłoszeniu: „Na dzień dzisiejszy konsekwencje każdego wynalazku znacznie przekraczają najdziksze nawet przewidywania ludzi obdarzonych bujną wyobraźnią”.

Jarosław Klupś