Witold Węgrzyn

Wystawy

z katalogu do wystawy OBECNOŚĆ:

„[...] Działalność artystyczną Witolda Węgrzyna należy określić jako modernistyczną, konsekwentnie podążającą za zmieniającym się modelem nowoczesności, tworzonym w Polsce i w Europie zwłaszcza w latach 70. i 80. XX wieku, ale stymulowanym poprzez własne przemiany artystyczno-estetyczne, które w przypadku tego autora są badaniem natury fotografii oraz konsekwentnym pytaniem o tożsamość artystyczną.
[...] Twórczość Węgrzyna, który trafnie określił fotografię „rejestrującym obserwatorem” analizowała w końcu lat 80. problematykę światła i śladu (jako podstawowych wartości konstruujących obraz fotograficzny), bliskich niemieckiemu wizualizmowi, propagowanemu w latach 80. XX wieku przez teoretyka i fotografa Andreasa Müller-Pohle. W końcu lat 90. Węgrzyn tworzył cykle o graficznym wyrazie pod nazwą SYTUACJE, w których ukryty bywał zarówno składnik konceptualny, jak też surrealny i abstrakcyjny, a nawet wywodzący się z nowoczesnej reklamy (Sytuacje II). Zacierając tradycyjne dystynkcje między fotografią i grafiką, prace te świadczyły o dużych medialnych możliwościach artysty, poszukującego własnej definicji zjawiska określanego mianem „fotografii”, którego obszar jest dość nieprecyzyjny i zmienny. Cykl ten można określić mianem neopiktorialnego, gdyż podkreślono w nim jakości malarskie oraz stronę symboliczną zdjęć, przy nieokreśleniu i niedopowiedzeniu wielu przedstawionych scen. Był pytaniem o dalsze możliwości artystyczne i filozoficzne najnowszej fotografii.
[...] W 2000 roku pokazał wystawę SYTUACJE III − STÓŁ (Mała Galeria ZPAF-CSW), w której w czarno-białej technice grafizował i konceptualizował obraz, pytając o naturę fotografii i własnej twórczości (Sytuacje II ), której użył w tym cyklu na zasadzie autocytatu."
Krzysztof Jurecki
www.culture.pl