Baza artystów

Spis alfabetyczny

Strona główna › Baza artystów › Spis alfabetyczny › Paulina Kaczor-Paczkowska

Paulina Kaczor-Paczkowska

Wystawy w Galerii MS

Paulina Kaczor-Paczkowska STREFA ILUZJI (2014)

Paulina Kaczor-Paczkowska ur. 13.06.1980 w Grudziądzu. W latach 1999-2005 studiowała rzeźbę na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Ponadto podczas pobytu artystycznego w USA (2003/2004) studiowała rzeźbę w kamieniu w Kennesaw State University pod kierunkiem Patrici Quilichini. Dyplom otrzymała w 2005 na UMK w Toruniu za pracę pt. „Strefa przezroczystej przestrzeni” wykonaną pod kierunkiem prof. Andrzeja Borcza. W latach 2006-2011 odbyła studia doktoranckie na UMK. W 2013 roku uzyskała tytuł doktora.
Prace wykonuje z tradycyjnych materiałów rzeźbiarskich: gliny, kamienia, drewna, żywic syntetycznych. Najbardziej jednak fascynuje ją szkło i ono jest obecnie w centrum jej artystycznych dociekań. Jest autorką wystaw indywidualnych oraz uczestniczką wystaw zbiorowych. Ma też na swoim koncie realizacje rzeźbiarskie w przestrzeni publicznej, m.in. wyłonioną w ramach konkursu „Planetoidę Toruń 12999” (Toruń 2009). Od 2005 należy do Związku Polskich Artystów Plastyków.

Nagrody i wyróżnienia:

2007 - „Dzieło Roku”, kategoria rzeźba - Wyróżnienie Prezydenta Miasta Torunia
2006 - Stypendium Artystyczne Zarządu Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Toruń
2005 - „Dzieło Roku”, kategoria rzeźba - III Nagroda Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego
2005 - Wyróżnienie za dyplom, UMK, Toruń
2005 - Medal im. T. Niesiołowskiego za pracę dyplomową „Strefa przezroczystej przestrzeni”, UMK, Toruń

Wystawy

STREFA ILUZJI

Autorka kreuje w swoich pracach nową rzeczywistość, poszukując wypadkowej bliskiego jej świata podmiotowego z zewnętrznym. Jakkolwiek określamy sztukę, zawsze w celu osiągnięcia satysfakcji estetycznej będziemy odwoływać się do jej intencji i jej działania, do interakcji pomiędzy zamiarem a jego efektem, do dialogu artysty z odbiorcą, do prze-kazywania wartości poprzez artefakty. Pojawiająca się wątpliwość, czy nadal mamy tu do czynienia z obiektem przestrzennym, jakim jest rzeźba, w tej sytuacji wydaje się być nieuzasadniona, lecz nie bez znaczenia. Za największą bowiem wartość w pracy artysty-cznej uznaję chęć ciągłego rozwoju, która wiąże się z umiejętnością stawiania pytań a nie dawania gotowych odpowiedzi. Pytań stawianych zarówno sobie, jak i odbiorcy, które w konsekwencji prowadzą do powstawania form otwartych; to jest sytuacji, w których odczytywanie istoty przekazu, jego dopełnienie znaczeniowe, odbywa się na zasadzie swoistego sprzężenia zwrotnego pomiędzy nadawcą i adresatem, a ekspresję dzieła potę-guje fakt nałożenia się różnorodności indywidualnych doświadczeń odbiorców.

dr hab. Jarosław Perszko (fragment recenzji)

Wstecz

Strona główna Ukryj menu

Mapa strony Szukaj na stronie