PAcamera CLUB

PAcamera Club powstał w 1985 roku przy ówczesnym Wojewódzkim Domu Kultury w Suwałkach, z inicjatywy jego dyrektora Zygmunta Gałaszewskiego, który misję założycielską klubu powierzył etatowemu pracownikowi - Stanisławowi J. Wosiowi. Pięć lat później powstała Galeria Fotografii PAcamera, która pierwotnie służyła jako atelier i punkt spotkań klubowych fotografów, a od 1992 roku stała się także miejscem wystawienniczym.
Był to wówczas klub zaprzyjaźnionych osób, których łączyła wspólna pasja fotograficzna, o różnym stopniu zaangażowania. Wśród członków klubu znajdowali się absolwenci wyższych szkół o kierunkach artystycznych, technicznych i przyrodniczych, doświadczeni fotografowie zawodowi, jak również studenci i uczniowie szkół średnich oraz amatorzy w różnym wieku, hobbystycznie traktujący fotografię. Na przestrzeni trzydziestu lat przez PAcamera Club przewinęło się ponad pięćdziesiąt osób. Dla wielu z nich była to tylko chwilowa przygoda z fotografią, ale dla wielu stała się sensem życia. Jedni szybko zaspakajali swoją ciekawość fotograficznego rejestrowania świata, inni wzniecali w sobie pasję sztuki fotograficznej nieustannie. Jedni wkraczali śmiało na tereny współczesnej sztuki, inni pozostawali na poziomie amatorskich zabaw i fascynacji różnymi technikami fotografii. Poziom zaangażowania i rezultaty osiągane przez grupę na polach artystycznych na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat jest wielobarwny. Dlatego trudno dziś mówić o jednorodności twórczej fotografów z kręgu PAcamera Club. Bo fotograficy współcześnie działający na Suwalszczyźnie, zawodowcy czy amatorzy, choć często wskazują jako swoich mistrzów tych, którzy niegdyś tworzyli środowisko twórcze PAcamera Club, to jednak bardziej akcentują ich wieloraką i nieuchwytną, wręcz „magiczną” siłę oddziaływania towarzyskiego, niż wskazują na konkretne zjawiska artystyczne, wystawy czy prace.
Obecna wystawa jest tylko próbą zakreślenia horyzontów poszukiwań artystycznych poszczególnych autorów w różnych okresach ich twórczości na przestrzeni ostatnich 30 lat. Wybrane na wystawę fotografie pozwalają mówić o wspólnocie pewnych obszarów zainteresowań jej twórców, ale już nie tak charakterystycznych i klarownych jak niegdyś – związanych z serią spektakularnych wystaw z początku lat 90. organizowanych w Suwałkach („Drzewo”, „Kamień”, „Niebo”). Wystawy te nawiązywały do poszukiwań formalnych fotografii klasycznej (tworzonej w ciemni fotograficznej), zaś stylistycznie próbowały realizować nową wizję piktorializmu. Łączyły fascynację symbolizmem, inspirowanym naturalnym krajobrazem, z fotografią realistyczną (fotogeniczną), ale jednocześnie nie stroniły od kreacji w obszarach jej fotograficznych możliwości.

Radosław Krupiński