Kasia Stanny

Wystawy

INDYWIDUALNE:

1999 – Fotografii „Łóżko”, Wydział Grafiki, ASP, Warszawa
2003 – Fotografia, Polyester Cafe, Warszawa
2003 – Rysunek i malarstwo, Galeria Budimex-u, Warszawa
2004 – Aneks do dyplomu „Portrety moich koleżanek”, "Aspekt", ASP, Warszawa
2004 – Wystawa plakatów dyplomowych „Eva Minge Collection”, Instytut Francuski, Warszawa
2004 – Wystawa plakatów z lat 2002-2004, Polyester Cafe, Warszawa
2005 – Wystawa pejzaży, GSW Rogatka Praska, Warszawa
2005 – „Pastele w kolorze niepastelowym”, Agencja Art. ASP, Galeria 3a, Warszawa
2005 – Wystawa plakatów, klub „Rezervat”, Warszawa
2005 – „La vie en rose – portrety klasyków piosenki francuskiej”, Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej „Viva l’arte”, Warszawa
2006 – „Fotografie z Francji” w ramach II Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej, SDK Galeria Wyjście Awaryjne, Warszawa
2006 – Pokaz portretów klasyków piosenki francuskiej „La vie en rose” w ramach „Aperitif à la français”, Fabryka Trzciny, Warszawa
2006 – Pejzaże z Bretanii, Maison de La Grande Vigne „La Vignette”, Dinan, Francja
2006 – „La vie en rose – portrety klasyków piosenki francuskiej”, Fundacja CASE, Warszawa
2006 – Malarstwo „Bretania 2006”, Stowarzyszenie Popierania Galerii Koszelówka, Koszelówka k. Łącka
2006 – Malarstwo „Znaki zodiaku”, klub jazzowy Tygmont, Warszawa
2007 – Malarstwo, „Bretania 2006”, Galeria Lancia, Warszawa
2007 – Grafika, malarstwo, ilustracja „Z życia i obyczajów zwierząt”, Galeria Test, Warszawa
2008 – Grafika, malarstwo, Spiegelsalon, Berlin
2008 – Grafika, malarstwo, biżuteria „Z paru szuflad”, Domoteka, Warszawa
2010 – Fotograficzno-malarska „Pogoda w kwietną niedzielę wróży urodzaju wiele!”, Żywiciel, Warszawa

W latach 1993-2010 uczestniczyła w ponad 60 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.

W założeniach prezentowanej serii fotografii pragnęłam nawiązać do sztuki ludowej – jarmarcznej, przedstawiając zanikającą urodę świąt ludowych i kolorowych odpustów, na których coraz rzadziej można oglądać regionalny strój i nietkniętą zachodnią tandetą polską tradycję. Cykl „monideł” powstał z kilku reportaży jakie realizowałam na przestrzeni roku kalendarzowo-obrzędowego, odwiedzając polskie wsie i miasteczka, które często słyną tylko z jednego dnia w roku, kiedy zamieniają się w kolorowe, wesołe pejzaże a obchodzone święto czy wyjątkowo przygotowany obyczaj nie ma sobie podobnych jak Polska długa i szeroka. W prezentowanej przeze mnie serii fotografii przedstawiam Niedzielę Palmową we wsi Łyse na Kurpiach, święto Bożego Ciała w Łowickiem (Łowicz i Spycimierz), a także obrzęd Wesela Kurpiowskiego w Kadzidle.
Założenia formalne oparłam na inspiracji nasyconą gamą kolorystyczną nawiązującą do barwności stroju ludowego danego regionu, a także na inspiracji popularnymi w latach 50. XX wieku kolorowanymi monidłami, świętymi obrazkami malowanymi na szkle, i przedwojennymi pocztówkami – fotografiami z serii „Typy polskie” przedstawiającymi obrzędowość i strój ludowy. Swą paradokumentalną serię fotografii nasyciłam kolorem, uśmiechem i elementami poczucia humoru. Pomysł na taki a nie inny temat ludowo-etnograficzny zapewne by się nie narodził, gdyby nie moja fascynacja i zachwyt dla twórczości Stanisława Wyspiańskiego i Zofii Stryjeńskiej, będących łącznikami pomiędzy prymitywną ale zarazem naturalnie piękną sztuką artystów ludowych, których często nie zaliczamy w poczet Artystów przez duże „A”, i sztuką wysoką trafiającą do muzeów i opracowań encyklopedycznych z zakresu historii sztuki powszechnej czy użytkowej. Polską sztukę ludową, ale i nie tylko polską, cenię sobie bardzo, będąc pełna podziwu dla często niewykształconych plastycznie twórców ludowych, którzy bezbłędnie zestawiają intensywne kolory i desenie ludowe, nawiązując do otaczającego ich pejzażu i zmieniających się pór roku.