Grzegorz Cieśliński

Mieszka w Warszawie. Jest fotografikiem (ZPAF), który od kilkunastu lat fotografuje pejzaż. Ostatnio jednak wiodącym tematem jego artystycznej działalności jest muzyka a szczególnie jazz. O fotografiach Cieślińskiego JAN PTASZYN WRÓBLEWSKI mówi: „W TYCH ZDJĘCIACH NIBY NIC NIE MA, ALE TAK NAPRAWDĘ, TO JEST WSZYSTKO”.

...JEST GRZEŚ I JAZZ

„Ta konstatacja byłaby dobrym początkiem opowiadania o dwóch światach, które mają ze sobą niewiela wspólnego. W tym jednak przypadku nabiera ona zupełnie innego znaczenia. Patrząc na twórczość Grzegorza, oczywiste staje się już w pierwszych chwilach, iż przestrzenie muzyki i fotografii przenikają się. Nie tworzą jednak kolejnej opowieści na temat, ale stają się początkiem nowej jakości, daleko wykraczającej poza umiejętność ilustrowania czy opisywania. Grzegorz posiadł umiejętność wnikania w głąb emocji towarzyszących powstawaniu muzyki, posiadł zdolność współuczestniczenia w świecie improwizacji. Na fotografiach Grzegorza słyszy się muzykę. Wystarczy „wsłuchać się w obraz”, aby dźwięki i emocje towarzyszące jej powstawaniu rozbrzmiały w nas samych. Stosowana w tym przypadku improwizacja to więcej niż narzędzie. W rękach Grzegorza wywołuje tak samo silne emocje, jak w rękach muzyka. Wykreślone przez światło „zapisy nutowe” to zapisana fizyczna przestrzeń, czas i emocje, pojawiające się podczas powstawania każdego z tych obrazów. Fotografie Grzegorza idą znacznie dalej niż mechaniczny zapis dźwięku.Podobnie jak na taśmie, tak i na papierze utrwalają efemeryczną przestrzeń koncertu. Jednak Grzegorz nie tylko utrwala to, co się dzieje, lecz także zapisuje nowy, własny świat muzyki i obrazu, proszę posłuchać... Szczęśliwie Grzegorz posiadł umiejętność łączenia wielu trudnych wątków ze świata muzyki i fotografii. Efekty jakie powstają, pozwalają ufać, iż te, jak i następne „fotograficzne zapisy nutowe” składać się będą na sporą „dyskografię fotografii”, której to będzie nam dane jeszcze nie raz posłuchać.
Z niecierpliwością czekam na następny koncert...”

Tomek Ciesielski
Poznań, październik 2004