Andrzej Tomaszewski

Wystawy

Andrzej Tomaszewski
,,...jawi się malarzem przedziwnych pejzaży. Inspirowany bezpośrednim otoczeniem, artysta powołuje własny rodzaj alternatywnego świata. To świat natury pozbawiony ruchu. Rzeczywistość ciszy, w której granica między niebem i ziemią stanowi podstawową oś kompozycyjnego podziału. Obrazy nie opowiadają zdarzeń, nie układają dramatycznych sytuacji, niczego też nie ilustrują. Artysta ustanowił specyficzny typ narracji poprzez nawarstwienia linii interpretacji rozwijanych nie wzdłuż horyzontu, lecz prostopadle do płaszczyzny obrazu. Taki rodzaj ,,narracji” poprzez interpretowanie znaczeń bliższy jest specyfice odczytywania symboli, niż formalnym efektom malarskich napięć świata przedstawionego na obrazach. Jego obrazy przypominają zatrzymane kadry, które wyłaniają się z magmy malarskiej materii niczym ulotne fatamorgany. Artysta realizuje się w nich jako malarz przestrzeni zastygłych. Jednak fragmentaryczność, wrażenie kadru wyrwanego z kontekstu szerszej panoramy wypełnia ów brak wewnętrznego ruchu. Kompozycje, choć malowane ulotną mgłą kolorów ułożonych wedle jakiejś tajemniczej melidii, odwołują się jednoznacznie do estetyki barwionego reliefu...

,,...Wiele z wątków malarstwa Tomaszewskiego oscyluje w ramach interpretacyjnej niejednoznaczności. Estetyka malarskiej formy urzeka nas swym powabem. Perfekcja warsztatu uwodzi. Formy rozmyte w zagęszczonej atmosferze materializującego się niemal na naszych oczach światła usypiają dociekliwość swą baśniową urodą. Lecz kiedy zmęczy nas owa powłoka malarskiej iluzji to okaże się, że kryje się pod nią świat zdegradowany, zniszczony, zimny, by nie rzec, świat nieludzki. (...) Artystę bardziej zajmuje owa metafizyczna harmonia czasu i formy, piękna ujawniającego się w materii malarskiej, materii poddanej jakby pod władanie natury. Stąd chyba wrażenie jakie się wynosi z kontemplacji malarstwa Tomaszewskiego, że uczestniczymy w spektaklu snu, który został przez artystę jedynie zdokumentowany, zatrzymany w kadrach poszczególnych obrazów...”

Jarosław Łukasik
Poznań, 04.2006 z katalogu
,,...z ławic pereł i ławic korali...”
- Malarstwo A. Tomaszewskiego
wyd. SPAMiG Poznań, 2006

,,... bada konsekwencje wynikające ze zderzenia wyobrażenia z rzeczywistością, sztuczności z naturalnością, sugerując iż trzeba coraz więcej wysiłku, aby obraz ,,prawdziwy” zharmonizował się z obrazem ,,odczutym”, przy czym pole emocji, należne temu co instynktowne przyjmowane jest jako w pełni własne...”

Jacek Juszczyk
,,Sztuki plastyczne w Poznaniu”
Wydawnictwo Poznańskie, 1980